Φτάνουμε στο τέλος της χρονιάς. Τις τελευταίες οδηγίες τις λέμε στην τάξη, με όσους βλεπόμαστε.
Το ιστολόγιό μας θέλει να βγει από τη σφαίρα του άγχους και της παραφιλολογίσς των εξετάσεων. Επιμένει να βλέπει τα πράγματα απλά: Διαβάζουμε χωρίς υστερία όλο το χρόνο και στο τέλος πάμε και γράφουμε αυτά που ξέρουμε. Τόσο απλά.
Και στη λογική αυτή από τώρα «βγαίνει απ’ το θέμα», μένοντας πάντως πιστό στη λογοτεχνία, την ποίηση, την τέχνη.
Ένα τραγούδι του αγαπημένου Lluis Llach, του καταλανού ποιητή, συνθέτη και τραγουδιστή που ακούσαμε μέσα στη χρονιά να ερμηνεύει τόσο αισθαντικά την Ιθάκη του Καβάφη στη γλώσσα του. I avui que et puc fer una cançó recordo quan vas arribar
amb el misteri dels senzills, els ulls inquiets, el cos altiu;
i amb la rialla dels teus dits vares omplir els meus acords
amb cada nota del teu nom, Laura.
M’ és tan difícil recordar quants escenaris han sentit
la nostra angoixa per l’avui,la nostra joia pel demà...
A casa enmig de tants companys, o a un trist exili mar enllà,
mai no ha mancat el teu alè, Laura.
I si l’atzar et porta lluny, que els déus et guardin el camí,
que t’acompanyin els ocells, que t’acaronin els estels;
i en un racó d’aquesta veu, mentre la pugui fer sentir,
Αφού μπορώ να σου γράψω ένα τραγούδι
σε θυμάμαι να φτάνεις
με το μυστήριο των απλών πραγμάτων,
τα μάτια ανήσυχα, το σώμα περήφανο.
Με των δαχτύλων το χαμόγελο
γέμισες τ’ ακκόρντα μου
με κάθε νότα απ’ τ’ όνομά σου, Λάουρα.
Και μου ’ναι δύσκολο να θυμηθώ
πόσα τοπία έζησαν
την αγωνία μας για το σήμερα
τη χαρά μας για το αύριο…
Στο σπίτι, ανάμεσα σε τόσους συντρόφους,
ή σε μια εξορία βουτηγμένη στη θλίψη, πέρα από τις θάλασσες
ποτέ δε μου ’λειψε η ανάσα σου, Λάουρα
Κι αν η τύχη σε πήγε μακριά
οι θεοί να φυλάνε το δρόμο σου,
τα πουλιά να σε συνοδεύουν,
τ’ αστέρια να σε ζεσταίνουν.
Και σε μια γωνιά αυτής της φωνής,
όσο θα μπορώ να την κάνω ν’ ακούγεται,
πάντα θα είναι κρυμμένος ο ήχος σου, Λάουρα.
καλά σας διαβάσματα